Dashuria

E mban mënd, moj Marë, 

dashurin' e parë?

 Njeri nuk e gjegji, 

se jeshmë te vegji. 

Unë pa ty s'rrojë, 

vij' e të kërkojë; 

tl pa mua s'rroje, 

vij' e me kërkoje. 

Në lule me erë putheshim ngahere,

dhe si burr' e grua losnim nënë ftua. 

Një ditë, të dyza losnim mbylla-syza: 

U fshyem pa dukur Cinë të besoj taninë, 

perëndin' a dashurinë?

 Perëndi në këte jetë është dashuria vetë.

Bukuria jote, 

leshërat e tua posi pëndë korbi, 

të gjata mbi thua,ballëtë si diell, 

faqetë si mollë,qafa jot' e gjatë, 

mesi yt i hollë,sisëtë si shegë, 

dhëmbët si thëlpënjë, b

uzët si burbuqe,

 sytë si gështënjë, 

dora si dëborë, 

fjala jote mjaltë,

 kurmi yt i derdhur, 

shtati yt i naltë; 

gjithë më kënaqin, 

të tëra t'i dua, 

po zëmëra jote u bë gur për mua!

 Pika-pika bie shiu dhe dëbora flokë-flokë, 

vetëtin e fryn veriu, 

breshëri kërcet mi tokë! 

Le të fryjë er' e ftohtë, 

s'ka ç'më bën dimëri mua: 

Dashuria më mban ngrohtë, 

se pushtoj atë që dua. 

Kur fryn era me tallas, 

kur bie dëbor' e shi, 

sa flë njeriu me gas, 

kur ka mikenë në gji!